Ongeveer een jaar geleden vroeg Maartje mij of ik vrijwilliger wilde worden bij Team Langedijk en dan met name voor het Basiskamp tijdens de Roparun. Na overleg thuis heb ik direct ‘Ja’ gezegd, mijn hart zei het al….
Na de eerste vergadering met voltallige team voelde ik mijzelf al meer dan welkom. Wat een mooie mensen allemaal!
Naar de aanloop van de Roparun zijn er diverse andere acties opgezet met ons team, zoals;
Een heuse feestavond in de Roode Leeuw, 70/80 en 90 feest.
De Langedijker Run met dit jaar ook de halve marathon en tijdsregistratie.
En dan tot slot de Roparun zelf.
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik best heel zenuwachtig was, wat wordt er precies van mij verwacht? Klikt het wel met iedereen. Zou ik het wel redden? En…… hoe zal dat gaat met die pottiepotties ;-)
Nou, na nog geen 10 minuten in de bus was de sfeer al meer dan top! Oja en die bus! Een mooie grote bus met achterin een grote loungebank, heerlijk om zo te reizen! Gezellige met een hele club achterin gelegen / gehangen met het dakluik open waar de zon heerlijk naar binnen scheen, hoe mooi wil je het hebben.
Bij aankomst in ons Jeugdherberg, lekker even ontspannen, samen wat gedronken, kamers verdeeld. Gezellig met zijn zessen op de kamer in stapelbedjes, alles was super netjes. Na het eten zijn we begonnen met de voorbereidingen; fietsen klaar gemaakt, campingtoilets in de busjes geplaatst met allerlei accessoires :-)
Daarna koffie gedronken en wat kletsen op naar de douche (dat was voorlopig de laatste douche….) heerlijk slapen!
De volgende morgen na ontbijt richting het startgebied gereden. Daar konden Maartje en ik voor de eerste keer ons basiskamp opzetten. Luiken van de bus open, tafels en stoelen er uit. Partytent opzetten, gasflessen en gasfornuizen eruit. Jerrycans met water eruit om de grote pannen te vullen voor koffie en thee.
Broodjes en broodbeleg op tafel en smeren maar, iedereen van de beide teams werden voorzien door ons van lekkere broodjes voor onderweg.
Daarna tijd om naar de Start te gaan, wat een feest!! Wat gaaf!! Iedereen lekker los, met gezonde spanning wachtten we op het startschot waarmee de Roparun rollercoaster zou beginnen en Bianca, onze eerste topper werd weggeschoten.
Vanaf dat moment begon het pas echt. Terug naar het basiskamp, alles weer inpakken en terug in de bus. 50 kilometer verderop werd een nieuw basiskamp opgezet alwaar de teams elkaar konde aflossen, het ene team ging weg voor hun estafette loop en het andere team kwam terug, welke gemasseerd werden, voorzien van een broodje, kop koffie, thee etc….
Maartje en ik waren lekker op elkaar ingespeeld en ging super goed, wat een topwijffie is dat, een maatje voor het leven erbij!! (echt!) Daarna weer alles terug in de bus, tafels inklappen, partytent inklappen, stoelen inklappen, brood etc etc….alles weer terug in de bus op naar het volgende wisselpunt, 50 kilometer verder. Dit hebben we gedaan vanaf de start (zaterdag 11.42 uur tot maandag 12.30 uur) nonstop tot de finish waarbij Maartje en ik alleen in de stukjes van 50 kilometer even konden rusten, slapen was er niet echt bij, even de ogen dicht en dat was het…
Mega brak maar zeer voldaan liepen we met zijn alle door het laatste checkpoint, daarna met het team over de Erasmusbrug naar de Coolsingel alwaar de finish was.
Wat een feest wat een emoties, intens, bijzonder een ervaring voor het leven rijker. Wat er op zo’moment door je lichaam gaat is niet te beschrijven, zo mooi en dankbaar.
Tot op de dag vandaag ben ik er iedere dag nog mee bezig, in mijn hoofd en in mijn hart. Volgend jaar ga ik absoluut weer mee! Misschien dit keer wel als loper en anders weer met mijn collega – basiskamper Maartje, de mooie taak als basiskampers weer op ons zullen nemen.
Ook wil ik alle sponsoren bedanken die ons hebben gesteund, zoals Theo van Velzen voor de bus, Bakkerij Jonker voor het brood, de Spar in de Noord voor de boodschappen, Edwin Groen voor de fietsen, John Bes voor het groente en fruit en iedereen die langs de zijlijn heeft meegewerkt.
Ik sluit jullie allemaal Team Langedijkers in mijn hart, voor altijd!
Liefs,
Wendy
Ps’ lees ook het blog van Maartje van den Berg
Related Posts
