Als ik eerlijk ben zei ik in eerste instantie nee toen Wouter mij vroeg of ik mee wilde als verzorger. Niet omdat ik niet van zorgen hou, integendeel, ik maak het mensen graag naar de zin, daar lag het niet aan.
Het was meer de angst voor het onbekende en allerlei verwachtingen die ver buiten mijn comfortzone zouden gaan.
Maar nadat twee anderen die hij vroeg ook niet konden of wilden ging ik toch overstag….. Soms is het juist goed om buiten je comfortzone te gaan. En zo werd ik onderdeel van Team Langedijk, woonde vergaderingen bij, hielp bij de voorbereidingen en was aanwezig bij de oefenruns. En stond ik op 18 mei om 9 uur bij De Burg, klaar voor vertrek.
De heenreis ging niet zoals we ons hadden voorgesteld. De planning was namelijk niet om de eerste stop al in Broek op Langedijk te hebben en zeker geen 2 uur. En de files die daarna volgden hadden we ook liever overgeslagen. Wel onderweg gewonnen met skipbo en lekker gegeten bij een pizzeria. Na een vermoeiende reis duiken we rond half 12 in ons bedje in het hostel. Ik lig op de kamer met Saskia en Janneke.
Helaas slaap ik erg slecht, daar baal ik wel van want die rust had ik toch wel goed kunnen gebruiken maar ja, kan ik er alvast aan wennen. Lekker nog een keer douchen en met z’n allen ontbijten. Nog ff koffie op het terras en dan gaan we toch echt richting het startterrein.
Janneke en ik staan te popelen, eindelijk mogen we in actie komen. Met hulp van alle geweldige overige basiskampleden staat basiskamp 1 binnen no time.
Naarmate de tijd van vertrek dichterbij komt steigt de spanning ook. Met z’n allen lopen we naar de start en dan is het echt zover….. Team A is gestart en daarmee komt de Team Langedijk karavaan ook op gang.
In totaal zetten we 11 x het basiskamp op. De samenwerking tussen Janneke en mij gaat meteen al zeer soepel, alsof we dit al jaren samen doen. Het opzetten van het kamp gaat steeds volgens een vast patroon. Eerst een tent eruit. Dan de kleine tafeltjes, het gasstel en de theepot zodat het water op kan voor koffie en thee. Daarna de rest; grote tafels en de stoelen en als laatst het eten wat we op dat moment gaan maken.
Met liefde hebben we de nodige eitjes gebakken en gekookt, pastamaaltijden en maaltijdsoepen opgewarmd, fruitsalade gemaakt, broodjes gesmeerd met o.a. pindakaas en hagelslag, pannenkoeken opgewarmd en niet te vergeten het broodje bal.
En dat niet slapen, 1 van de dingen waar ik erg tegenop zag, was gek genoeg goed te doen. Op een vreemde manier heb je steeds weer de energie om na een rit weer in actie te komen. Toch is het 1x gebeurd dat ik zo traag uit de bus kwam dat het grootste deel van het kamp al stond. Ook hebben we een keer best lang kunnen slapen doordat we een basiskamp oversloegen. Best fijn.
En zo vliegt de tijd voorbij en staan we met z’n allen bij de finish. Wat een happening.
Maar het besef kwam voor mij pas echt toen we in Langedijk naar De Burg en onze lieve families liepen. Toen moest ik wel slikken .
Voor degene die zich afvragen of ik spijt heb dat ik mee ben gegaan. Volmondig nee. Geen seconde. Ik dank alle lieve mensen van Team Langedijk voor deze ongelofelijk mooie ervaring, ik heb ervan genoten.
Speciale dank voor mijn mede basiskampleden; Janneke voor de zeer plezierige en gezellige samenwerking, ontzettend gelachen met Thijs en Ronald, dankbaar dat Jaap en Theo steeds weer hielpen met vooral de zware dingen in de bus zetten en onze Teamcaptain die zich door niets en niemand gek liet maken.
– Carmen –
Related Posts
