Oftewel, een soort kamperen en sportief bezig zijn met een groep gemotiveerde, geweldig leuke mensen en dat allemaal voor een goed doel.
Begin jaren ’90 werkte ik in Rotterdam en hoorde ik een collega praten over de Roparun, lopen van Parijs naar Rotterdam in een estafette. Dat gaf mij een heroïsch beeld en dat kwam terug toen Ton K. van ons zangkoor vertelde dat het Team Langedijk nog een fietser kon gebruiken voor de Roparun. Ik hoefde niet na te denken.
Na een aantal bijeenkomsten en een oefenrun was het dit weekend dan zover.
Op vrijdagmorgen al vroeg vertrekken met de grote Touringbus richting Hamburg.
Het binnenstappen van de bus, annex kaarthonk, annex kleedkamer, annex loungeruimte met heuse chillbanken, annex slaapzaal was al een moment van verwondering.
We konden meteen al wat beter met elkaar kennismaken tijdens het chillen op de heenreis.
In het Stayokay hotel in Hamburg deed ik tenminste 1 ontdekking. Het slapen met z’n zessen op 1 kamer leek me wel een uitdaging, want niet meer meegemaakt sinds mijn militaire dienst. Ik zou slapen op de kamer met o.a. Geert en Hans, die bekend staan als grote snurkers. Om die reden besloot ik toch maar te verkassen naar een andere kamer waar gelukkig nog 1 plaats over was. Wat bleek? De andere 5 hebben nauwelijks geslapen, want ik blijk heel goed te kunnen snurken.
Terug naar waar het allemaal om ging, de sportieve prestatie.
Op zaterdag om 11.42 uur start groep A uit Hamburg, bestaande uit 4 lopers en 3 fietsers voor de eerste 50 km. Dat betekent dat 1 loper en 2 fietsers beginnen, gevolgd door een autobusje met chauffeur en de overige 3 lopers en 1 fietser. De 1ste loper wordt na 1200 meter afgelost door de 2e loper enzovoort.
Alle andere teamleden, totaal 23 personen, te weten: groep B, ook bestaande uit 4 lopers en 3 fietsers, chauffeur van het 2e busje, 2 masseurs, 2 cateraars, 2 chauffeurs van de grote touringbus en last but nog least onze teamcaptain, gaan met de grote touringbus naar een plek 50 km verderop om daar het basiskamp op te slaan. Hier wordt groep A opgevangen en in de watten gelegd met lekker eten, een massage om daarna te gaan rusten en/of slapen. Groep B neemt het over zodra groep A is gearriveerd, na ongeveer 4 uur, voor de volgende 50 km, enzovoort. Totdat het hele traject van 567 km is afgelegd.
We zijn op maandagmiddag om kwart voor 3 gefinisht vlak voor de Erasmusbrug om vervolgens een euforische wandeling met veel muziek en dans te maken over de Coolsingel, waar duizenden ons welkom heten en waar ik Nelli Cooman nog even de hand heb mogen schudden.
Behalve het sportieve gedeelte vind ik het omgaan met mensen het allerleukst,
alle teamleden zijn kanjers en wel hierom:
Theo, de rustigheid zelfe
Jaap, was nieuw en ging zich toch thuis voelen
Carlien, bedachtzaam, stoer
Bianca, jong, bruisend, ambitieus (die heeft alles mee)
Hans, je moet hem een beetje kennen om ‘m te kunnen waarderen
Ton K., gangmaker, hij doet ook aan klaverjassen
Frank, zeer ambitieus, niet altijd begrepen
Maartje, daar kan geen Hotelschool tegen op, en wat een humor
Wendy, die snapt alles, behalve techniek ook de menselijke kant
Ton en Anneke, wauw, wat een team, hij zakelijk, zij verbindend
Ellen, Jahna, Boris, wat heerlijk zo’n gezin, wat een fijne mensen
Geert, Ede Staal
Hanneke, verkeert in hoge Koningklijke kringen
Leon, technisch wonder met menselijke trekjes
Maikel, kanjer van de bovenste plank
Marc, gevoelig
Marco, eerlijk
Sandra, behalve aardig, heel ambitieus
Silvia, statig, ondoorgrondelijk, mooi
Wat een mooie ervaring, dat riekt naar meer.
Groet,
Henk
Related Posts
